Collega Johann heeft slechts één lot gekocht: een uitzondering. De meeste mensen die ik ken hebben meerdere ‘golden tickets’ ingeslagen. Meestal eenvijfde loten, want daar hebben we het hier over: het roemruchte staatslot. Slechts 2,50…en dan heb je al kans op 5 miljoen euro.

De laatste weken hoor ik opvallend vaak collega’s, kennissen en vrienden praten over de staatsloten die ze hebben gekocht. ‘Na 10 juli is alles anders’, hoor ik verzuchten, ‘dan ga ik verhuizen naar de Bahama’s.’ Want ja, hij gaat gegarandeerd vallen: de recordjackpot van 25 miljoen. En de plannen zijn nu al gemaakt.

De een gaat dus verhuizen naar de Bahama’s, de ander heeft zijn zinnen gezet op een pittoresk optrekje van 1,5 miljoen euro, de ander ‘zien ze nooit meer op kantoor’ en weer een ander (lees: ondergetekende) droomt over een wereldreis.

Een 25 met zes nullen erachter. Het is zo’n astronomisch bedrag dat ik me er niets bij kan voorstellen. Maar ik begrijp wel dat je dan nóóit meer over geld hoeft na te denken. En dat die wereldreis ineens binnen handbereik komt. Dus heb ik ze zelf ook gekocht, beter gezegd mijn echtgenote. Twee hele en vier halve. Want ook 5 miljoen sla je natuurlijk niet af. Ik moet haar ervan weerhouden om nog meer in te slaan.

Onder het mom ‘wie er oprecht in gelooft, ziet het ook uitkomen’ heeft mijn echtgenote zich volledig ingeleefd in de rol van toekomstig miljonaire.
‘Wat moeten we de buren vertellen als we straks die 25 miljoen hebben? Volgens mij is het handiger maar niets te zeggen.’
Peinzend boven een kopje thee:
‘Zullen we eerst naar Nieuw-Zeeland en dan Australië? Die fourwheeldrive aan de Westkust zal er wel niet inzitten. Dat gehobbel met een maxi-cosi aan boord….nee.’
En op een ochtend:
‘Ik ga ook een paar miljoen overmaken voor de kinderopvang hier in het dorp. We kopen extra gebouwen aan en laten die verbouwen. Dan is dat probleem in elk geval opgelost.’

Ik vraag me nu af wat ik nog meer met het geld zou doen. Natuurlijk…goede doelen (zo heb ik het plaatselijke dierenasiel al ruimhartig een deel van de koek toegekend). Maar zou ik stoppen met werken? Nee….dat denk ik toch niet. Veel te leuk en bovendien: wat doe ik met al die vrije tijd? Vrienden en familie werken bijna ook allemaal. Vooruit: misschien zou ik eindelijk HET boek gaan schrijven, zoals zoveel would-be schrijvers.

Dat ik niet de enige ben die zo denkt, blijkt uit onderzoek van Maurice de Hond in opdracht van de gratis krant DAG. Uit het onderzoek komt naar voren dat potentiële winnaars hun leven niet overhoop willen gooien. Een derde wil met het enorme bedrag op de bank precies hetzelfde werk blijven doen, slechts veertien procent stopt helemaal met werken. Ook verhuizen gebeurt vooral binnen de eigen stad, of niet.

Socioloog en geluksonderzoeker Ruut Veenhoven ziet eenzelfde trend. ‘Bij mensen die gevolgd werden na een grote erfenis is te zien dat zij maximaal een jaar lang gelukkiger zijn dan daarvoor. Daarna ebt de euforie weg. Uiteindelijk maakt geld dus niet structureel gelukkiger. Voor het echte geluksgevoel kun je maar beter zorgen dat relaties met vrienden en familie goed blijven.’

Toch is volgens statisticus Marcel Das (Universiteit Tilburg) de kans om 25 miljoen in één keer te winnen nog nooit zo groot geweest als bij de trekking aankomende donderdag. Waar de kans op de jackpot normaliter een op 22 miljoen is, 0,0000045 procent, stijgt die nu tot een op 6,5 miljoen, een winkans van 0,000015 procent. ,,De winkans is nu ruim drie keer zo groot. Een aardige toename dus, maar nog altijd onwaarschijnlijk klein”, tempert Das de verwachtingen. Meer loten kopen vergroot natuurlijk wel de winkans.

0,000015 procent kans en dan toch zoveel dromen losmaken….

Als ik die 25 miljoen NIET win, ga ik alle dromen achter de miljoenen loten verzamelen en opschrijven. Komt mijn boek er alsnog.