De verhalen van Toon Tellegen hebben iets tijdloos.  Hij schrijft bijna altijd over dieren: de eekhoorn, mier, boktor of olifant.  Ik las ergens dat de dierenverhalen zijn ontstaan uit de verhalen die Tellegen zijn dochter elke avond vertelde. Het verhaaltje van de mus die een les gaat geven in ‘Weggaan’ is een voorbeeld van zo’n mooi, klein universum in alinea’s gevangen.   Continue reading →